หน้าเว็บ

วันจันทร์ที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557

unconditionally



I used to bite my tongue and hold my breath
Scared to rock the boat and make a mess
So I sat quietly, agreed politely
I guess that I forgot I had a choice
I let you push me past the breaking point
I stood for nothing, so I fell for everything


                               




with ur love cher lloyd lyrics

Baby u the best cuz u worked me out
ที่รัก เธอน่ะดีที่สุดแล้ว เพราะเธอทำให้ฉันหลงซะขนาดนี้
I keep building walls up but u tear ‘em down
ฉันพยายามสร้างกำแพงขึ้นมา แต่มันก็พลังทลายไปหมด
I’m fighting I don’t wanna like it but u know I like it  อ่านเพิ่มเติม
                                 


วันเสาร์ที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2556

เจ้าหญิงนิทรา

                                                           "เจ้าหญิงนิทรา"


                                                                       
มารดาราชินียักษ์ส่งราชินีสาว และลูกของพระนางไปที่เรือนที่แยกตัวจากวัง ซึ่งอยู่ในป่า และได้สั่งให้พ่อครัวหลวงของเธอไปที่นั่น เพื่อที่จะเอาบุตรชายของพระนางสาวมาเป็นอาหารค่ำ โดยให้ปรุงด้วยซอสโรเบิร์ท(มัสตาร์ดสีน้ำตาลของฝรั่งเศส) พ่อครัวหลวงผู้นั้นสงสารเลยใช้เนื้อลูกแกะแทน ซึ่งทำให้ราชินียักษ์โปรดโดยไม่รู้ว่าเป็นเนื้อลูกแกะ จากมื้อนี้เธอก็ได้ให้คำสั่งอีกว่าอยากรับประทานลูกสาวของพระนางสาว แต่พ่อครัวหลวงก็แอบเอาลูกแกะมาแทนเหมือนเดิมด้วยซอสโรเบิร์ทรสเลิศ เมื่อนางยักษีได้สั่งให้พ่อครัวหลวงนำพระนางสาวมาเป็นอาหารมื้อต่อไป พระนางสาวจึงอาสาเสนอมอบคอพระนางให้พ่อครัวเชื่อด โดยที่คิดว่าพระนางจะได้ไปอยู่กับบุตรทั่ง 2 ที่พระนางคิดว่าตายไปแล้ว มีการกลับมารวมกันใหม่แบบลับที่เศร้าโศกในบ้านของพ่อครัวหลวง โดยขณะที่มารดาราชินียักษ์กำลังรับประทานเนื้อกวางตัวเมียกับซอสโรเบิร์ทอ ย่างเอร็ดอร่อย ในไม่ช้านางยักษีก็รู้ความลับ และเธอก็เตรียมอ่างที่เต็มไปด้วยงูพิษและสัตว์ร้ายอื่นๆ ในสนามหลวง กษัตริย์ได้กลับมาพอดีกับในขณะเวลาที่นางยักษีกำลังดำเนินการนี้ และเมื่อนางโดนจับได้ในการกระทำชั่ว เธอก็กระโดดลงอ่างเอง และบาดเจ็บสาหัสจนเสียชีวิต และทุกๆ คนก็อยู่กันอย่างมีความสุขตลอดนิรันดร



     ในงานเฉลิมฉลองการประสูติของเจ้าหญิงองค์หนึ่ง มีนางฟ้าหลายตนเสก ความงาม ปัญญา และ ความสามารถในดนตรี มอบให้เป็นของขวัญวันประสูติของเจ้าหญิง แต่เมื่อนางฟ้าทั้งหลายเสกให้พรเจ้าหญิงเสร็จสรรพ นางฟ้าใจร้ายผู้ที่โกรธแค้นที่ตนไม่ได้การรับเชิญก็โผล่มาในงาน และด้วยความแค้นอาฆาต นางจึงเสกคำสาปให้เป็นของขวัญประสูติ คำสาปนั้นคือ เมื่อเจ้าหญิงเติบใหญ่เป็นสาว พระนางจะถูกเข็มปั่นด้ายทิ่มนิ้วและสิ้นชีพทันที เมื่อนางฟ้าใจร้ายจากไปจากงาน นางฟ้าผู้ที่ยังไม่ได้ให้พรพระนางก็ตัดสินใจแก้คำสาป แต่เธอมิสามารถแก้ได้ทั้งหมด ส่วนที่แก้ได้คือ แทนที่พระนางจะสิ้นชีพเมื่อโดนเข็มตำ ความตายจะกลายเป็นการหลับนอนแทน พระนางจะต้องบรรทมไปถึง 100 ปี จนกว่าจะมีเจ้าชายมาจุมพิต
     พระบิดา (กษัตริย์) ของพระนาง ได้สั่งให้ราษฎรเลิกใช้และทำลายเข็มปั่นด้ายทั้งหมดในราชอาณาจักร และถ้ามีผู้ขัดขืน ผู้นั้นจะได้รับการลงทัณฑ์ด้วยความตาย แต่เมื่อเจ้าหญิงอายุ 15 หรือ 16 ปี พระนางก็ได้มาเจอสาวชราผู้หนึ่ง ผู้ที่ไม่ได้รับข่าวการทำลายเข็มปั่นด้าย ด้วยความประหลาดตาของพระนาง พระนางจึงสนใจอยากลองปั่นด้ายขึ้นมาทันที ในที่สุด เจ้าหญิงก็โดนเข็มปั่นด้ายทิ่มแทงนิ้วและกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา ตามคำสาปของนางฟ้าใจร้าย นางฟ้าใจดีทั้งหลายก็ได้กลับมา พวกเธอเสกให้ทุกคนในวังหลับหมดไปพร้อมกับเจ้าหญิง (ถ้าเจ้าหญิงตื่นเมื่อไร คนในวังก็จะตื่นเมื่อนั้น) และพวกเธอก็เสกให้ป่าไม้ที่มีหนามมากมายขึ้นรอบๆ วัง เพื่อไม่ให้มีใครเข้ามาได้
หนึ่งร้อยปีผ่านมา มีเจ้าชายผู้ที่ได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับเจ้าหญิงนิทรานี้ ตัดสินใจฝ่าฟันป่าขวากหนามเข้าไปหาเจ้าหญิง ด้วยความอยากพิสูจน์ว่าเรื่องราวของเจ้าหญิงเป็นเรื่องจริงหรือไม่ เมื่อเจ้าชายได้เข้าไปในวังของเจ้าหญิงนิทรา เจ้าชายก็รู้ทันทีเลยว่า เรื่องเล่านั้นเป็นเรื่องจริง เจ้าชายจูบเจ้าหญิง ซึ่งทำให้เธอฟื้นขึ้นมาทันที หลังจากนั้นทุกคนในวังก็ตื่นพร้อมๆ กันกับเจ้าหญิง

     เมื่อสมรสอย่างลับๆโดยบาทหลวงที่เพิ่งฟื้นตื่น เจ้าชายจอห์นก็ยังไปเยี่ยมเจ้าหญิงอยู่ ซึ่งพระนางได้มีบุตร 2 คนให้เจ้าชาย มีชื่อว่า โลรอร์ (ฝรั่งเศส: L'Aurore แปลว่า เช้ามืด) และ เลอ จูร์ (ฝรั่งเศส: Le Jour แปลว่า วัน) ซึ่งเจ้าชายเก็บเรื่องนี้เป็นความลับจากมารดาของเขา ผู้ที่มีเชื้อสายยักษ์ เมื่อเจ้าชายได้ขึ้นครองบัลลังก์ พระองค์ก็พาบุตรและพระชายาไปที่นครหลวงของพระองค์ ซึ่งในไม่ช้าพระองค์ได้ออกจากนครหลวง โดยให้มารดาเป็นผู้สำเร็จราชการ ในขณะที่พระองค์ไปทำศึกกับกษัตริย์เพื่อนบ้าน ผู้มีนามว่า จักรพรรดิ์คองทาลาบุทท์
                                           

วันเสาร์ที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2556

English telling stories "Sleep Beauty".

Telling Stories
Sleeping Beauty

          Once upon a time a king and queen wished and wished for a child.  At last their wish came true.  A princess was born.  The king and queen were very happy. 

The queen decided to give a party.  She asked everyone to come.  She even asked the three good fairies.  But there was one fairy who was not asked.  She was a wicked fairy.  When she heard about the party, her green eyes burned with anger.
The wicked fairy: “They will be sorry they did not ask me.”
        She told her big black bird

        On the day of the party, all the lords and ladies of the land came to the castle.  They rode up in fine coaches.  Each coach was filled with gifts for the little princess.
       
        The party had just begun when the three good fairies appeared.
The first good fairy: “We have very special gifts for the little princess.”
        She waved her wand over the sleeping baby.
The first good fairy: “Little princess, I give you the gift of beauty.”
        Then the second good fairy stepped up.
The second good fairy: “Little princess, I give you the gift of kindness.”
        Just as the third good fairy started to speak, there was a terrible sound.

        The castle door flew open.  There-in a cloud of smoke-stood the wicked fairy.  Her big black bird was with her.
The wicked fairy: “You did not ask me to your party, but I have a gift for the princess, too.”
        The wicked fairy smiled a terrible smile.
The wicked fairy: “When the little princess is sixteen, she will prick her finger on the spindle of a spinning wheel-AND SHE WILL DIE!”
The lord: “Oh, no!”
The king: “Grab her!”    
        But just as the king’s men reached the wicked fairy-POOF! - She disappeared in a puff of smoke.
The third good fairy: “I still have my gift to give.  I cannot take away the wicked fairy’s gift, but I can change it.  Little princess, you will not die when you prick your finger.  You will only go to sleep.  But you will sleep until a prince comes and breaks the spell.”

        Then the king had an idea.
The king: “If there are no spinning wheels, then the princess cannot prick her finger.”
        So the king’s men burned all the spinning wheels in the castle.  They made a great fire in the yard.  But there was one spinning wheel that was not burned.  It stood in a little room at the top of the castle.  No one ever went into the room.  No one knew the spinning wheel was there. 

Sixteen years went by.  The princess grew up to be very beautiful and very kind.  But she was also very curious.     

One day she came upon some stairs.
The princess: “I wonder where these stairs go.”
        She climbed and climbed.  The stairs went around and around-all the way up to the top of the castle.  There she saw a little door.  So she opened it.  And she stepped into a little room.  There stood the one spinning wheel that had not been burned.
The princess: “I wonder what this is.”

        When she reached out to touch it, she pricked her finger on the spindle.  Suddenly the princess felt very dizzy.  She lay down on a little bed and went to sleep. 
       
        When the princess went to sleep, the good fairies came and put a sleeping spell on the castle.  The king and queen were having dinner.  Everyone went to sleep right where they were.  Even the dogs and horses and chickens fell sleep.  Nothing moved.  Nothing made a sound.  Only a prince could break the spell.  But the wicked fairy did not give up.  She told her big black bird.
The wicked fairy: “I will make sure that a prince does not get into the castle.  That sleeping spell will never end.”
        She made a great forest of roses grow up around the castle.  The roses had terrible thorns.  No one dared to go into the forest.  And so the castle slept and slept.  It stayed that way for a hundred years.

        Then, after all those years, a prince rode by.  He saw three women.  They were the three good fairies.
The prince: “What is inside this forest?”
The three good fairies: “No one knows, no one has ever tried to go in.”
The prince: “Then I will try.”
The three good fairies: “Take this sword, it is a magic sword.”
        And before the prince could speak-POOF!-the three women were gone.

        The prince cut off one branch with the sword.  Suddenly the branches moved out of his way.  The prince rode into the rose forest.  But he did not see that a big black bird was watching him.  The bird went off to tell the wicked fairy.  When she heard about the prince, she flew into a rage.
The wicked fairy: “I must kill him; I shall turn myself into a dragon and wait for him in the rose forest.”

        When the prince saw the terrible dragon, he held up his sword.  The dragon blew hot flames at him.  But the prince was very brave.  He charged the dragon.  The magic sword flashed with light just before it found its spot.  The dragon screamed and fell to the ground.  It was dead.  And so the prince rode on.
       
        At last he saw an old castle.  When he went inside the castle, he saw a strange sight.  No one was moving.  No one was making a sound.  The prince looked around and saw some stairs.  He decided to climb them.  They went up to the top of the castle.  There he saw a little door.

        When he opened the door, he found the sleeping princess.  She was so beautiful he bent down and kissed her.  Suddenly the princess woke up.  The spell was broken.

        When they went downstairs, everyone was waking up.
The king: “You have saved us!  Prince, you shall have anything you wish.”
The prince: “My only wish is to marry the princess.”
        And he did.  The prince and the princess lived happily ever after.